رودریگو گارسیا، مخترع 28 ساله ی اسپانیایی، با ویدیویی که از چمدان خلاقانه روباتیک اتوماتیکش به اشتراک گذاشته است به شهرت زیادی رسیده است. چمدانی که به نام هوپ شناخته میشود!

هوپ در حال حاظر تنها یک فرضیه است.  این دستگاه توسط گیرنده هایی که در بدنه ی آن جاسازی شدند، سیگنال بلوتوث تلفن های هوشمند را ردیابی می کند تا در فاصله ی چند سانتی متری صاحبش به حرکت در آید. مطمئنا همه مشتاق این چمدان دوست داشتنی شدند تا در فاصله ی چند متری آنها پر از این روبوت-چمدان ها بشود. اما من به آن چمدان نمی گویم! کم کمش یک تخت تاشوی سفری است!

فضا:

   با توجه به اینکه سیستم گیرنده ی این دستگاه درون بدنه ی آن جاسازی شده  است، این دستگاه دارای فضای زیادی برای حمل بار است و حتی می توان گفت از یک چمدان معمولی هم جادار تر است.

تعادل:

  در مدل های نمونه ی هوپ همه چیز به خوبی و خوشی می گزرد و هیچ مشکلی ندارد. اما اگر  چمدان را با یک ست لباس کامل و سه بطری آب بزرگ پر کنیم چه می شود؟ این چمدان طرف راستش از سمت چپش بزرگتر است. تا موقعی که این نقص برطرف نشده، به هیچ وجه این چمدان را برای حمل بار های سنگین پیشنهاد نمی کنم.

وزن:

اضافه کردن یک موتور و یک سیستم گیرنده باعث سنگین شدن آن نمی شود؟ خوب شاید این به خودی خود مشکلی نباشد چون شما مجبور به حمل آن نیستید. اما در هنگام مسافرت های هوایی، سنگینی چمدان باعث اضافه بار میشود و خود این مشکل بزرگیست.

هوپ برای پز دادن یه شی فوق العاده اس! در فرودگاه را بروید و بگویید: هی! من یه چمدان دارم که خودش دنبالم می آید! اما اگر به فرودگاه دیر برسید چه؟ عدم وجود دسته در این چمدان باعث میشود که در صورت نبود شارژ و... به یک شی بلا استفاده تبدیل شود.

به هر حال اگر از جنبه خلاقیتش بگذریم، آیا باز هم می تواند یک طرح موفق باشد؟ من هنوز هم چمدان دو چرخه خودم را ترجیح میدهم. حس گاز دادن چمدان در فضا های باریک، چیزی نیست که بتوان از آن به راحتی گذشت.